Akumulator do Ford GT40

Ford GT40 – supersamochód produkowany przez Ford Motor Company zaprezentowany w 1964 roku w Nowym Jorku. Czterokrotny zwycięzca wyścigu Le Mans w latach 1966 (pierwsze, drugie i trzecie miejsce), 1967 (pierwsze i czwarte), 1968 i 1969 (pierwsze i trzecie). Jego nazwa pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Wybudowano go, żeby przełamać hegemonię Ferrari w wyścigach samochodowych (który wygrał Le Mans sześć razy z rzędu w latach 1960-1965). Prędkość maksymalna wyścigowej wersji wynosi 327 km/h. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Ford Motor Company Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT (startował w Le Mans w 1963 r., ale nie ukończył zawodów z powodu awarii) Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym wozem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Już kilka miesięcy później opływowe coupe zamieniło się w potężnego Forda GT40.

Mark I jest oryginalną wersją GT40. Pierwsze prototypy były napędzane silnikiem V8 o pojemności 4.3 litra, jednak modele produkcyjne miał już pojemność 4.7 litra, silniki pochodziły z popularnego Forda Mustanga. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Zmodyfikowany do wersji Mark II, który był napędzany 7-litrowym silnikiem V8. Model ten posiadał 4-biegową przekładnię Kar Kraft. Samochód zwyciężył 12-godzinnym w wyścigu na torze Sebring.

Mark II był napędzany 7-litrowym silnikiem V8 pochodzącym z Forda Galaxie. Na wyścig na torze Daytona silniki przygotowała firma Mercury, jeden z oddziałów Forda. Z powodu awarii odpadły wszystkie Mark II, co gorsza dla Forda, zespół Ferrari zajął całe podium w tym wyścigu.

Mark III jest wersją drogową Forda GT40. Samochód ten posiadał cztery światła przednie, tył został poszerzony aby zapewnić miejsce bagażowe. Napędzała go jednostka o mniejszej pojemności i mocy niż Mark II (4.7-litrowe V8 o mocy 335 koni mechanicznych).

W ciągu całej kariery wyprodukowano jedynie 146 sztuk modelu GT40. Nic dziwnego, że stał się on obiektem pożądania wielu miłośników motoryzacji. Po zakończeniu produkcji wiele firm produkowało bardziej lub mniej udane jego repliki. W 1995 roku Ford zaprezentował model Ford GT90, który miał być następcą GT40. Planowano wytworzenie 100 egzemplarzy, jednak wyprodukowano tylko trzy. W 2002 roku zaprezentowano Forda GT zaprojektowanego przez J. Maysa, głównego projektanta Forda. Nie zgodził się on na żadne nowości. Samochód jest bardzo podobny do swojego protoplasty, jest skromnie wyposażony (nie ma nawet klimatyzacji ani elektrycznie otwieranych szyb), jednak wszystkie egzemplarze zostały sprzedane zanim je wyprodukowano.

Źródło : Wikipedia.org