Akumulator do Buick Regal Grand National

Buick Regal Grand National to samochód sportowy typu muscle car klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Buick w latach 1982 – 1987.

Regal Grand National został zaprezentowany w 1982 roku, jako muscle car zbudowany na bazie wersji coupe modelu Regal. Pierwotnie wyposażony był w wolnossący silnik V6 o pojemności 4,1 litra i mocy maksymalnej 125 KM (93 kW) przy 4000 obr./min i 278 Nm momentu obrotowego przy 2000 obr./min. Był to jedyny rocznik bez całkowicie czarnego nadwozia. W roku 1983 zaprzestano sprzedaży Grand Nationala, jednak już rok później samochód został z powrotem włączony do gamy Buicka. Charakterystyczną cechą było całkowicie czarne nadwozie. Pojazd oferowany był z turbodoładowanym silnikiem o pojemności 3,8 l wyposażonym w sekwencyjny wtrysk paliwa. Tak zmodyfikowana jednostka generowała moc maksymalną 200 KM (150 kW) przy 4400 obr./min i 407 Nm momentu obrotowego przy 2400 obr./min.

Inżynierowie Buicka w 1986 roku zmodyfikowali konstrukcję silnika dodając intercooler (chłodnica powietrza doładowanego). Dzięki temu motor generował moc 245 KM (183 kW) i moment obrotowy 481 Nm. Dzięki temu samochód przyspieszał od 0 do 100 km/h w 5 s.

Rok 1987 był ostatnim rokiem produkcji Grand Nationala. Buick wyprodukował w limitowanej liczbie 547 egzemplarzy wersję Grand National GNX. Cena wynosiła 29 900 $. W samochodzie zamontowano silnik zmodyfikowany przez McLarena, osiągał on moc maksymalną 276 KM (206 kW) i 488 Nm momentu obrotowego. Wprowadzono ulepszone zawieszenie, turbosprężarkę z ceramicznym wirnikiem, znacznie wydajniejszą chłodnicę powietrza doładowanego, układ wydechowy z dwoma tłumikami czy też przeprogramowaną skrzynię biegów Turbo Hydramatic 200-4R z niestandardowym sprzęgłem hydrokinetycznym. Zewnętrzne zmiany stylistyczne objęły otwory znajdujące się przednich błotnikach, zastosowano także 16-calowe czarne felgi.

Wewnętrzne zmiany w GNX obejmowały numer seryjny na tablicy rozdzielczej (od 1 do 547), poprawiony zestaw wskaźników analogowych Stewart-Warner, w tym miernik analogowy z turbodoładowaniem. GNX miał kratownicę, która biegła z połowy karoserii samochodu do tylnej osi, tak aby zwiększyć przyczepność tylnych kół podczas ostrego ruszania (tylna oś dociskana była wówczas do podłoża, poprzez unoszącą się tylną część karoserii).